بررسی و مقایسه میزان موفقیت دوره‌های دکتری پیوسته در رشته‌های بیوتکنولوژی، فیزیک و ریاضی و ارائة راهکارهایی برای بهبود این دوره‏ها

برنامه‌ریزی برای به کارگیری ظرفیت‌ها و تقویت افراد نخبه و مستعد در هر کشور، نهاد و سازمانی از وظایف مهمی است که بر عهده مدیران نهادها و سازمان‌ها می‌باشد. لذا برای زنده نگهداشتن و پرورش سالم آنان، لازم است در پرورش و حفظ متفکران و استعدادهای فکری درخشان، برنامه‏ریزی و سرمایه‏گذاری کنیم. هدف این پژوهش، علاوه بر بررسی میزان موفقیت طرح دوره‌های دکتری پیوسته، بر اساس شاخص‌هایی چون رضایتمندی از برنامه‌ریزی دوره عملکرد مسئولان و تجهیزات و امکانات، بررسی دلایل عدم ورود دانشجویانی که علی‌رغم دارا بودن شرایط ورود، وارد این دوره‌‌ها نشدند، این تحقیق از نوع ارزشیابی و به صورت توصیفی و پیمایشی انجام شده است. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه و مصاحبه استفاده گردیده است؛ جامعه آماری این پژوهش، کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل در دوره دکتری پیوسته (در دانشگاه‌های تهران؛ صنعتی امیرکبیر، تربیت معلم تهران و مرکز تحصیلات تکمیلی زنجان) و دانشجویان ممتازی که علی‌رغم داشتن شرایط ورود به دوره دکتری پیوسته، وارد دوره نشده‌اند، می‌باشد. یافته‌‌های تحقیق نشان می‌دهد، میزان موفقیت طرح دوره دکتری پیوسته بر اساس رضایتمندی دانشجویان شاغل به تحصیل در این دوره، به ترتیب در رشته‌های بیوتکنولوژی، فیزیک و ریاضی بوده است. همچنین بررسی‌های مربوط به دلایل دانشجویانی که علی‌رغم داشتن شرایط وارد دوره دکتری پیوسته نشده‌اند، به ترتیب حاکی از انتخاب دلایل محیطی و اجتماعی (مواردی چون نداشتن جایگاه اجتماعی علوم پایه، جامعه ما ارزشی برای علم قائل نیست)؛ دلایل فردی (مواردی چون شخصاً علاقه‌ای به تحصیل در دوره دکتری پیوسته ندارم، هیچ یک از رشته‌های دوره دکتری پیوسته را دوست ندارم) و بالاخره دلایل مدیریتی و برنامه‌ریزی (عدم اطلاع رسانی صحیح از سوی مسئولان مربوط، طولانی بودن طول دوره تحصیل در دوره دکتری پیوسته) می‌باشد.